تأثیر فاصله کاشت و تراکم بوته بر رشد و عملکرد آفتابگردان موضوعی کلیدی در مدیریت زراعی است که برای دستیابی به حداکثر عملکرد ضروری می‌باشد. تنظیم این دو عامل، رقابت بین بوته‌ها برای منابع (نور، آب و مواد مغذی) را تحت تأثیر قرار داده و بر صفات زراعی و نهایتاً عملکرد دانه و روغن تأثیر می‌گذارد.
تأثیر تراکم بوته (تعداد بوته در واحد سطح)
تراکم بوته به طور مستقیم بر رقابت درون گونه‌ای تأثیر می‌گذارد.
تأثیر بر رشد:
افزایش تراکم:
باعث افزایش ارتفاع بوته می‌شود (به دلیل رقابت برای نور).
باعث کاهش قطر ساقه و قطر طبق می‌شود (بوته‌ها ضعیف‌تر و طبق‌ها کوچک‌تر می‌شوند).
باعث افزایش شاخص سطح برگ (LAI) و تولید ماده خشک در واحد سطح (DM) و سرعت رشد محصول (CGR) می‌شود، اما این افزایش تا یک حد معینی ادامه دارد و پس از آن رقابت شدید، رشد را محدود می‌کند.
باعث کاهش وزن هزار دانه می‌شود.
کاهش تراکم:
باعث افزایش قطر ساقه، قطر طبق و وزن هزار دانه می‌شود.
باعث کاهش رقابت و ایجاد بوته‌های قوی‌تر و پربارتر می‌شود.
تأثیر بر عملکرد:
عملکرد دانه در هکتار:
افزایش تراکم بوته در واحد سطح معمولاً (تا یک حد بهینه) منجر به افزایش عملکرد دانه و روغن در واحد سطح می‌شود، زیرا افزایش تعداد طبق در واحد سطح، کاهش عملکرد طبق‌های کوچک‌تر را جبران می‌کند.
با این حال، تراکم بیش از حد باعث رقابت شدید شده و ممکن است عملکرد کل دانه را به شدت کاهش دهد، به ویژه در شرایط تنش آبی.
تأثیر فاصله کاشت (فاصله ردیف و فاصله روی ردیف)
فاصله کاشت، الگوی قرارگیری بوته‌ها را تعیین می‌کند و تراکم بوته را شکل می‌دهد.
تأثیر فاصله ردیف (فاصله بین خطوط کاشت):
کاهش فاصله ردیف (ردیف‌های باریک‌تر):
عموماً باعث افزایش عملکرد می‌شود (در مقایسه با ردیف‌های عریض‌تر در تراکم ثابت)، زیرا بوته‌ها توزیع فضایی بهتری پیدا می‌کنند و جذب نور کارآمدتر می‌شود.
افزایش صفات رویشی (مثل ارتفاع) را به دنبال دارد.
در برخی مطالعات، افزایش عملکرد دانه و محتوای روغن مشاهده شده است.
افزایش فاصله ردیف (ردیف‌های عریض‌تر):
باعث افزایش قطر ساقه و قطر طبق می‌شود.
باعث کاهش وزن خشک ساقه و برگ در واحد سطح و عملکرد دانه در واحد سطح می‌شود.
تأثیر فاصله بوته روی ردیف:
کاهش فاصله بوته روی ردیف (افزایش تراکم): اثراتی مشابه افزایش کلی تراکم دارد (افزایش ارتفاع، کاهش قطر طبق و وزن دانه).
افزایش فاصله بوته روی ردیف (کاهش تراکم): اثراتی مشابه کاهش کلی تراکم دارد (افزایش قطر طبق و وزن دانه).
نتیجه‌گیری و تراکم‌های بهینه
تراکم بوته بهینه برای آفتابگردان به عواملی چون رقم (روغنی یا آجیلی)، نوع خاک، قدرت زمین و مهم‌تر از همه، میزان آب در دسترس (آبی یا دیم) بستگی دارد.
| شرایط زراعی | تراکم پیشنهادی (هزار بوته در هکتار) | معادل بوته در متر مربع |
| آبیاری مناسب (به‌ویژه در کشت دوم) | ۸۰ تا ۹۰ (برای ارقام روغنی جدید) | ۸ تا ۹ |
| شرایط دیم | ۴۰ تا ۶۰ (معمولاً کمتر از شرایط آبی) | ۴ تا ۶ |
| آفتابگردان آجیلی | ۴۰ تا ۴۲ (در شرایط مرطوب) | ۴ تا ۴.۲ |
نمونه‌ای از فواصل کاشت مناسب:
فاصله ردیف ۷۰ سانتی‌متر و تراکم ۹۰ هزار بوته در هکتار: برای برخی ارقام و شرایط آبی مناسب گزارش شده است.
فاصله ردیف ۶۰ سانتی‌متر و فاصله روی ردیف ۱۴ سانتی‌متر (معادل ۹/۱۱ بوته در متر مربع): برای هیبرید‌هایی مانند هایسان-۳۶ برای حداکثر عملکرد مناسب بوده است.
نکته مهم: گیاه آفتابگردان انعطاف‌پذیری بالایی دارد و می‌تواند با تغییر در اجزای عملکرد (مثلاً بزرگ‌تر شدن طبق در تراکم کم) تا حدودی با تغییرات تراکم سازگار شود، اما برای دستیابی به بیشینه عملکرد لازم است تراکم و الگوی کاشت بهینه برای هر منطقه و شرایط خاص انتخاب شود.
برای دریافت لیست قیمت امروز و مشاوره تخصصی خرید بذر آفتابگردان مرغوب با ما تماس بگیرید.
04436240881-2
#بذر آفتابگردان#بذر کدو#بذر هیبرید آفتابگردان#میزان بذرکدو در هکتار# هیبرید کدو#کارخانه خشکبار#کارخانه فرآوری تخمه و خشکبار#کارخانه پوست گیری تخمه#کارخانه سورتینگ تخمه افتابگردان و کدو#میزان بذرآفتابگردان در هکتار#خرید بذرآفتابگردان#خرید بذر کدو#بهترین بذر آفتابگردان#انواع بذر آفتابگردان#بذر آفتابگردان خوی#تخمه آفتابگردان خوی#تخمه کدو خوی
